Ekonomisi

 

ÇUKURKÖY EKONOMİSİ

Tarım:

 

Daha önce de bahsedildiği gibi tarım arazileri oldukça parçalı olup, işletmecilik açısından ekonomik olmayan bir yapıya sahiptir. Bunun yanı sıra arazilerin tamamı ormanların kesilmesiyle elde edilmiştir. Bu yüzden verimi oldukça düşüktür. Bu nedenle köy koşullarında yeterli toprağa sahip olanlar bile göç etmişlerdir. Ormandan açılan bu arazilerin yine büyük bir çoğunluğu işlenmediği zaman 5-10 yıl sonra rahatlıkla ormana dönüşebilecek duruma gelmektedir.

Tarım arazilerinin bir başka boyutu da Cumhuriyet döneminde tapu kadastro işlemi görmediğinden büyük bir bölümü sahiplerinin üzerine tapu kaydıyla tescil edilmemiştir. Ancak bazı köylülerin elinde bulunan dedelerinden, babalarından kalan tapuların, tescili Cumhuriyet öncesi ve Cumhuriyetin ilk yıllarında  yapıldığı için , sadece üzerlerinde  ait olduğu arazinin sınırları belirtilip, arazinin büyüklüğü hakkında bilgi bulunmamaktadır. Bu nedenle de tapuların geçerliliği tartışılır durumdadır. Köyde, diğer bölgelerde olduğu gibi  ciddi sayılabilecek arazi itilafları yaşanmamıştır. Varolan arazi itilafları da akrabalar arası paylaşımda haksızlık olduğu gerekçesiyle çıkmaktadır. Ancak arazi itilafı dolayısıyla köyün ve insanların yaşamını olumsuz etkileyecek, kötü sonuçlar doğuracak olayların olmadığı köylüler tarafından ifade edilmektedir. Köyde herhangi bir arazi satışına rastlanmaz. Ayrıca köyde sürekli oturanların çoğunluğunun sosyal güvencesi olması dolayısıyla tarım birinci derecede geçim kaynağı özelliği taşımamaktadır. Arazilerin çok az bir kısmı ekilmektedir. Ekilen araziden elde edilen ürün ise köylünün kendi yiyeceğini karşılamaktadır. Bunun yanı sıra köyde sürekli oturan ve emekli maaşı olmayan köylülerde arazileri çok küçük olmasına rağmen tamamını ekmemekte, geçimini büyük şehirlerde oturan çocuklarının yardımıyla sağlamaktadır.

Köyde önce bir Mahlepçilik kooperatifi kurulmuştur. Daha sonra bu kooperatif Çukur ve Çevre Köyleri tarımsal kalkınma kooperatifi adını alarak çevre halkına tarımsal konularda hizmet vermeye çalışır.

 

Köy halkının başlıca geçim kaynağı tarım, hayvancılık, ve işçiliğe dayanır.

 

   

 

Köy topraklarının 6370 dekarlık kısmı ekili dikili alanları ve 550 dekarlık bir kısmı ise ekilmeyen arazileri oluşturur. Topraklar genelde verimsiz arazilerdir.  Verimi arttırmak için gübre kullanılsa da yeterli sayılmaz.

 

Köyde tarımsal faaliyetlerinin en fazla olduğu yer Kiren mahallesidir.

 

Kiren mahallesinde 1250 m uzunluğunda bir sulama kanalı, Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından yapılan ve 325 ton su depolayan bir havuz bulunmaktadır. Köylüler bu havuzdan kendi aralarında belirledikleri sıra ve süreye bağlı olarak yararlanırlar.Herhangi bir ücret ödemezler. Havuz ve deponun bakım ve onarımı köylüler tarafından yapılmaktadır. Bu havuz ve depo 1978 yılında yapılmıştır.

 

Köyde ekilen tarım ürünlerinin başında buğday, mısır, arpa, çavdar, yulaf, fasulye, mercimek, fiğ, nohut, kabak, fındık, elma, armut, kızılcık, muşmula, idris (yerel ismi mahlep), ceviz ve kiraz gelmektedir.

 

  

 

Köyümüzde üretilen tahıl ürünleri değirmenlerde öğütülür. Bunlar biri suyun gücü ile çalışan su değirmeni, değeriise Çukurköy Elektrikli un değirmenidir.

 

  

 

Sebzelerden: Patates, taze fasulye, kabak, karalahana, domates, salatalık, marul gibi sebzelerde yetişmektedir.

 

Meyveler:  Fındık, Ceviz, armut, elma, erik, kiraz, kavun, şeftali,

 

Köyün ikliminin karasal olması tarım ürünlerinin çeşitliliği sınırlandırmıştır. Ayrıca köyün yaş ortalamasının yüksek olması, tarımın emek isteyen bir iş olmasından dolayı tarımı olumsuz yönde etkilemektedir.

 

Tarımın yapılışı sırasında köylüler tarafından kullanılan aletlerde oldukça çeşitlidir. Bu aletler hem ekim sırasında, hem de ürünlerin toplanması sırasında köylülere yardımcı olmaktadır. Bu aletlerin kullanılması sırasında hayvanlardan da yararlanılmaktadır. Bu aletleri şu şekilde sıralayabiliriz;

 

Saban, boyunduruk, halka, kayış, elicek(sabanla boyunduruğun kesiştiği yerde sabanın boyunduruktan kurtulmaması için kullanılan ahşap veya metal parça), kazma, çapa, (meğel), üvendere, cemek (çift sürerken yabancı otları kesmede kullanılmaktadır.), kağnı, zevle (boyunduruğun öküzün boynundan düşmemesi için öküzün boynuna takılan , boyun altından bağlanan ağaçtan veya metaldan yapılma parça), dibek (tahıl dövmek için kullanılır), yaba (samanın aktarılmasında kullanılır.), tırmık (tarlada ve harmanda kalan ekin saplarını toplamada kullanılır.), tapan (çift sürüldükten sonra kalın tezeklerin parçalanması için sapana takılarak çekilir.), sürgü (tezeklerin parçalanması için çalıdan belli bir düzene göre yapılıp üzerine ağırlık konularak tarlada çekilir.), orak, tırpan, tınaz makinesi( elle çalışan harman savurma makinesi), patoz (traktörle çalışan, ekin saplarının parçalanması ve tanelerin ayrılması için kullanılan makine), döven (atla ve öküzle çekilen, harmandaki ekin saplarının parçalanarak dövülmesi için tahtadan yapılan alet), kırklık (koyun ve keçi yünlerinin kırkılmasında kullanılan makasa benzeyen  alet).

 

Köyde bulunan tarımsal yapılar, samanlık, yamama ve ambardır.

 

     

 

 Hayvancılık 

 

Köyde hayvancılığı biraz gerilere giderek anlatmak bugüne ışık tutacaktır. Otuz kırk yıl önce yapılan hayvancılıkla bugün yapılan hayvancılık arasında çok ciddi farklar  bulunmaktadır. Yaşayış biçimlerinde de kısmen belirtildiği gibi hayvancılık köylülerin önemli geçim kaynağı durumundaydı. Günümüzde ise bitkisel üretimde olduğu gibi hayvancılıkta birinci derecede geçim kaynağı değildir.  Köyde yaşayanlar sadece kendi ihtiyaçlarını gidermek amacıyla hayvan beslemektedirler. Köydeki pek çok kişi hayvancılığı mevsimlik olarak yapmaktadır. Özellikle yazın sütünden, gücünden yararlanılan hayvanlar kış dönemi geldiğinde satılmakta, ilkbaharda tekrar hayvan alınmaktadır. Bunun nedeni ise hayvancılığın geçim kaynağı olarak görülmemesidir.

 

Köyün hayvansal varlığına bakarsak yılda ortalama: 400 koyun, 25 keçi, 200 sığır, 10 manda, 46 at ve eşek, 130 kadar tavuk beslenir.  Ayrıca birkaç ailenin 30 kadar arı kovanı vardır.  Köy arıcılık yapmaya uygun olduğu halde arıcılık gelişmiş değildir. Beslenen hayvan ürünlerinin ihtiyaç fazlası satılır.

 

     

 

Çukurköy halkı, hayvansal ürün ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla hayvan beslemektedirler. Bu nedenle köyde bulunan başlıca hayvanlar koyun, keçi, sığır, manda at ve eşektir. Köyde son zamanlarda arıcılık başlamıştır.

 

     

 

KÖYDEN GÖÇ NEDENLERİ

 

Büyük şehirlere olan  göçlerin başlıca nedeni ekonomik sorunlardır. Bunun yanı sıra çocuklarını okutmak daha iyi yaşam koşullarına sahip olmak, sağlık hizmetlerinden daha kolay faydalanmak amacıyla da köy halkı büyük şehirlere göç etmiştir.

 

Köy topraklarının azlığı ve verimsizliği, hayvanlar için mera ve çayır alanlarının  kısıtlı oluşu, ormanların çok azalmış olması köy halkını yeni geçim kaynakları bulmaya zorlamış ve iş bulmak için  göç kaçınılmaz olmuştur. Yurt dışında, Akkuş İlçe merkezinde, ilçe dışında, Memurluk görevi ile köyü terk etmiş, maden işçiliği ve çeşitli fabrikalarda yada muhtelif görevlerde çalışmak üzere Zonguldak, Ankara, İstanbul, Ordu ve Samsun gibi şehirlerde bulunmaktadır.  Köyde kalanlar ise emekli yada çeşitli nedenlerle köyü terk edemeyenlerdir. Köyü terk edenler uzaktan ve yakından köyle ilgilenirler. Yani tamamen ilişkilerini kesmiş değillerdir.  Bu bakımdan sosyal ve kültürel yönden çevresine göre daha fazla gelişmiştir.